Karanlıkta Kalan Gece Şiiri - Zeynep Anıt

KARANLIKTA KALAN GECE

Gece...
Çıkmaz sokakların molası,Suskunluğun tek dostu

Öyle bir çilekeşlik ki,
Tüm gecelerden sabaha,hediye bırakılmış rutubet kokusu

İşte öyle bir gecenin en gizli yanı
Sevgililerin yıldızlara bakarak''acaba oda beni düşünüyor mu? ''dediği andı

Gizli ve sessiz konuşmaların tek ev sahibi,tek gizli öznesi
Öyle ağır aksak geçiyor ki, karanlıktaki zaman,durmuş gibi

Sinek vızıldıyor sessizce, geceden nasibini almışca
Susuyor donuyor herşey zamanında

Kadınlar daha bir sakin ve yorgun
Atıyorlar kendilerini siyahın en güzel yüzüne

Bİr çığlıkla gelen ses yorgun
Yeni bir göz bakıyor dünyaya''hoşgeldin bebek karanlığa''

Gözlerinin beyazı ışıtsın bizi,sabah olmuş gibi
Sokak lambalarında dünden kalan pas izi

Karanlıkta görünmeyen nice kirliliklerin en safi dostu
Yalnızlık! tut elimden verme beni sabaha

Sussun herşey kapansın pencereler
Sabaha bir saat kala,açsın yediverenler

Haydi durmayın gidin, sancılı aşkın
ölümüne.....yıldönümüne........düğümüne

Karanlıkta kalan ben susuyorum hergece

YAZAN:ZEYNEP ANIT