Karanlıklar vardı Şiiri - Gencay Coşkun

Öyle kızgın
Öyle küskün
Bir mevsimdi
Yapraklar
Dökülmezdi
Bodoslamasına
İntihar ederdi

Gözlerin renklerinde
Gizli gizli
Karanlıklar vardı
Bu karanlıklar
Saklanmış
Aldatan
Yalanlara
Yardım ve yataklık
Yapardı
Küfür gibi
Acıtırdı canı
Çıkmadıkça can
Acıda çıkmazdı
Çıkacaksa bile acı
Yine acıyla çıkacaktı

Acıda olsa
Gerçek
Yalan kadar
Acıtamazdı canı
Gün ışığına çıkamamış
Gerçeklerin
Sızısı
Fena halde acıtıyordu canı

İkiliklerden fazlası
Daima zarardı
Gönülde tek
Olan
Sonsuza kadar
Tek olacaktı

Kökü olmayan
Düşünceler
Karanlıkta
Ateş kadar
Tehlikeli
Ne kadar
Söndürsen
O kadar
Derinden yanardı
İçinden dışından
İnsan karardı