Karanlıklar prensi… Şiiri - Mustafa Cilasun

Derken yeter artık usandık kaldık
Mazi denen her şeyden uzaklaştık
Bidatlere tabi olduk takıldık kaldık
Ne aradık, kimi bulduk bakakaldık

Tasallutu milletin büyük belası saydık
Yıllar geçtiği halde, bir kurtulamadık
Diktalara kala kaldık, mayo hoşlaştık
Atiden uzaklaştık, izimle re bulaştık

Milleti millet yapan unsurlar nelerdi
Hani kültür birliği, dil, din, örf adetti
Bir seküler kültüre taptık dini sattık
Kimlerin kursağın da, takıldık kaldık

Her yerde bir bayrak, lakin idrak yasak
Tarihini dışlayan efradın fikri, pis pasak
Pravakatörler gizli tuzak, efrat yutacak
Zavallı milletim hüzün’ü yudumlayacak

Sen, sana biat eden uşakların alanlarda
Bir cahiliye kültürü vardı bir zamanlarda
Ladini naraları ayyuka çıkmıştı panayırda
Lat, Menat, Uzza adına bir helva tadında

Unutma ki gafil, cahil, karanlıklar prensi
Mutlak her hareketin vardır elbet arifesi
Silikonlar vadisi, zilletin, rezaletin tepesi
Elbette ki sen hesaplayamasın nihayetini