Karanlıklar. Şiiri - Fehmi Tazegül

Fakir insanlar boyun bükünce.
Dertlerini gece hep salar içime.
Karanlıklar aniden eve çökünce.
Gözümde yaşlar gider gücüme.

Bozuk düzene benim haykırışım.
Dilimden çekmiştir akılsız başım.
Saçlarım ağarmış geçmiş yaşım,
Haksızlıklar benim gider gücüme.

Düşünürüm ben kalemim güç verir.
Emekçiler ellerindeki nasırları bilir.
Yazarım şiir aklıma kötü şeyler gelir.
Konuşur yobazlar gidiyor gücüme..

Fehmi.
Kalbime benim kalleş oklar saplanır.
Bazıları kendini vezir padişah sanır.
Mahirle Denizleri bütün dünya tanır.
Asmışlar yoldaşları gidiyor gücüme.