Karanlıklar Şiiri - Mustafa Sürmeli

Karanlıklar,
Size geliyorum.
Beni ancak siz anlarsınız.
Bir yorgan gibi örtersiniz üstümü,
Belki benle birlikte oturup ağlarsınız.

Karanlıklar,
Aydınlıkla kopardım tüm bağlarımı,
Tek dostum sizlersiniz,
Zamanınız vardır bana ayıracak,
Kulak verip belki beni dinlersiniz...

Karanlıklar,
Bakmayın siz tenimin beyaz olduğuna,
İçimdeki karaları bilmezsiniz.
Yanınızda yer yoktur, biliyorum;
Beni kendi içinize gömersiniz!