Karanlık ülkem. Şiiri - Fehmi Tazegül

Uyuşmuş ellerim öldürseler duyamam.
Bana uzak kalmış kireçlenmiş ayaklarım.
Kollarım izin vermiyorki ben uzanamam.
Karanlıktır ülkem bana olmuyar yakın.

Ormanlar yanıyor kuşkulanmış çiçekler.
Fısıltılar feryatlar var ürkek gülüşmeler.
Acı elem veriyor kötülük bu görüntüler.
Karanlıktır ülkem bana olmuyor yakın.

Elleri havada tanrısına hep dua ediyor.
Sabahla evlerde yaşlı kadınlar uyanıyor.
Yaşlı gözlerle etrafına kiblesine bakıyor.
Karanlıktır ülkem bana olmuyor yakın.

Fehmi.
Halkımın emekçinin isteği bep dilimde.
Perdeler açık kapılar kilitlenmiş evlerde.
Acıyorum insanıma karanlık bir gecede.
Karanlıktır ülkem bana olmuyor yakın.