Karanlık sokaklar Şiiri - Poyraz Can

Gecenin koynunda solgun bir izim,
Ne bir ses duyarım, ne de bir yüz.
Karanlık sokaklar dostum olmuşken,
Yalnızlık yorganı örter üzerimi.

Gözlerim dilsiz, yaşlar anlatır,
Sustukça içimde fırtına artar.
Kırık aynalarda benle göz göze,
Geçmişin yüküyle omzum kanar.

Kalbim bir kuyu, dibi görünmez,
Her düşen kelime yankı vermez.
Ne bir el tutar, ne umut gelir,
Sonsuz suskunlukla sabah inmez.

Ama bir yıldız var uzak bir yerde,
Belki de yanar benim kederimle.
Acı da geçer, yalnızlık da biter…
Yeter ki bekle, sabret, yüreğinle.