Karanlık Sessizlik Şiiri - Med Reşiyan

Hoşça kal çağla çiçekleri
Yaz yağmurları, sessiz akan ırmak,
Kırılan dal,yalnızlığım,
Yasaklı sevdam,küskünlüğüm,
Gözü yaşlı ana,, yas tutan kent,

Acılı ülkem,
Düşleri kurşunlanan sokak,
Aşkları kanayan toprak,
Ardımda bıraktığım çocukluğum, gençliğim,
Umutları üşüyen mevsim,ayak izlerim,
Dağlar,kavgam,
Çekirge sesleri,martılar,
Kışlarım,baharlarım,
Ölüm dokunmuşsa düşlerin rengine
Denizin mavisine, yıldızların ufkuna
Tükenip giden sevdaların eşiğinde
Sabaha çıkmayan özlemlerin karanlık sessizliğinde

Varsın ağlasın gök,
Varsın doğmasın güneş
Özgürlük esir alınmış yurtsuz bir zindan
Yaralı bir dil
Yaşamımla yargılanan hayat
Cudi Dağı'nda yükselen bir çığlık gibi
Şiirlerimi yüreğime gömüp
Kederlerimi avuçlarıma alıp gidiyorum
Fırtınaların olmadığı, lekesiz akşamların yemyeşil bozkırlarında
Kar beyaz papatyalar iliştirip duvarlara
Her gün
Çocuk gülüşlerin boy verdiği
Sorgusuz, sualsiz bir dünyaya
Med Reşîyan