Karanlık (katarsis) Şiiri - Ali Sinkay

Gölgenin ardında yankı var, fırtına bedenimde
Küçük korkular mezarlığımda uyanıyor yine

Geceyle yarışta, kırılmış cam sesleri
Aklımda köhne duvarlar, zincirler ve elleri
Kırmızı duman doluyor ciğerlere, yangın içimde susmuyor
Haykır! Dizlerim kan içinde, üstümde şehirler uyumuyor

Suskun tabancalar patlar, gölgeler çığlık olur
Kendi savaşımızda, kuralsız bir yol bulur
Kan, ter, söz – ruhun esiri yok, zinciri yok
Kararsızlık yok, vazgeçmek yok – bu cehennem bize çok

Caddeler çürük, niyetler paslı taş
Sözlerim sokaklarda yankı, maskeler aşklar kadar yaş
Göğe kafa tutmak isteyenlere selam; öfkem göğsümde bir keman
Sustukları kırdım, hayallerimi parçaladım, geceme her şey ferman

Suskun tabancalar patlar, gölgeler çığlık olur
Kendi savaşımızda, kuralsız bir yol bulur
Kan, ter, söz – ruhun esiri yok, zinciri yok
Kararsızlık yok, vazgeçmek yok – bu cehennem bize çok

Karanlıkta yükselen tek bir nota
Yumruğunu kaldır, sil sesini kota
Burası çıkmaz sokak, burada huzur yok
Canavarlar yürür, bizden kaçış yok

Bildiğin her şeyi yak, bu küllerden doğ
Bize ait bir ateş var, gecelere sığmaz o
Karanlık katarsis, içimizde hep yanar
Savaş bitmez – bu son bahar