Karanlık İnsanlar Şiiri - Mehmet Necip Ö ...

Karanlık İnsanlar

karanlıkta açtılar gözünü
karaydı kapkaraydı insanlar
yer kara
gök kara
kuzguniydi feryatları doğurganlığın
rahmine düştüğünde anasının
bekleniyordu ki kimilerince fellik fellik
onlar
duyulması zor
ellerini muhteris çırpanlardılar

sinsi vampirlerin
inceden hırıltılarla sevinç çığlıkları
tek duyulanları o değil miydi seslerin
metalik
tırpan tırpan biçilecekler
bebeler gençler
büyümeden yok olup gidenler
karanlık işleri beklemede
karanlık ilişkileri av peşinde
pıhtıyken henüz
anası bile bilmeden
o zerre bir ışık
katılacaktı gezegene
sonraları
hani denecekti
hani nerede
ne adı var olacaktı ışığın
ne de bir yıldız gibi kayacaktı yaşamlardan
işte bir can daha denecekti
bir mal
çalışacaktı elleri ayakları gözleri düşünceleri
ak pak ışıl ışıl gibicesine lâkin

keskindi
haramilerin kılıcı
gâhi pırıldayan karanlıklarında
hükmünden ıraklarda
merhametinden ıraklarda
inanılan Tanrı'nın
ve gözünden ırak dünyanın
sanı öyle ki
düşünenler
sanı öyle ki
ışıkla gelenler
sanı öyle ki
aydınlık yüreklerin
serzenişi onlara
iki lokma bir dirhem yaşama fit olundu
tanı öyle ki
boş vaatlere kürek salladılar
boş boş gelip
boş boş gittiler buralardan

4 Ocak 2008 Denizli