Mazıde kaldı o güzel sevgiler.
Sustu artık o konuşan diller,
Bana gülüyör hep yaadeller,
Bir gün aydınlanacak elbet,
O karanlık geceler.
Dağlar taşlar hep hüzün oldu,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
