Karanlık Doğar Ayaz Gecede

Karanlığın ortasındayım,
Gözlerim çıplak.
Titrek lambanın altında sabahlarken
Elim tetikte.
Yüreğime gizledim korkularımı.
Gözlerim yorgun düşer, dalarım bazen…
Düşünürdüm hep;
Ölümden başka kim bekler beni…
Sıkılmadan, usanmadan,
Yıldızlar kadar uzak,
Kurşun kadar yakınmıydı bana ölüm?
Avuçlarımın arasında yüreğim…
Gecenin kıyısındayım,
Buz tutmuş her yanım.
Tedirgin bir bakış,
Üşüyen eller,
Gecenin alışagelmiş yalnızlığı…
Uykular açık pencerenin ihanetinde.
Yıldızlar şahit suskunluğuma.
Yerinde durmuyordu ay,
Benden değil,
Gölgemden hesap soruyordu sanki…
Karanlık dağlar,
Közden anılar demlenirdi ayaz gecede…