Karanlık Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Yoruldum,
Ta derinlerimde…
Sözcükler yetmiyor artık,
Sussam da acıyor içim.

Sevdim,
Kendimden taşarak,
Ama sevdiğim yerlerden kanadım.

Bekledim,
Bir adım, bir ses, bir umut…
Hiçbiri gelmedi.
Hiç kimse dönmedi.

Şimdi ellerim boş,
Gözlerim dolu,
Kalbim paramparça.

İçimde geceler birikti,
Işıklar unuttu beni.
Gülüşler çoktan sustu.

Ve ben,
Kendime bile yabancı bir sessizliğin
Ortasında kaldım.

Ne bağırabiliyorum,
Ne kaçabiliyorum.
Sadece taşıyorum,
İçimde büyüyen bu karanlığı.

Ve biliyorum;
Bazı yorgunluklar,
Bütün hayatlardan daha ağırdır.