Karanlık Şiiri - Alaaddin Kıymaz

yağmurları özlemiyorum artık,
ıslanmak bana göre değil.
ne ilkbahar cezbediyor,
ne de gülüşün beni
varsa yoksa yanlızlık,
ekmek gibi, su gibi,
nefes gibi yanlızlık.
ışığım karanlık,
umudum sensizlikte
ve aradığım her dem sessizlikte,
çığlıklar duyuyorum yerli yersiz
beni mi çağırıyorlar ne?
uzanıyorum parmaklarımın ucuyla
ama nafile....
çok sevdiğiniz güneş,yakıyor ellerimi.
belkide buyüzden çok seviyorum
karanlıkları.....