Karanlığın İçinde Şiiri - Dursuncan Yildiz

Karanlığın İçinde

Bir yalnızlık ki içimi kemirir,
Geceler uzadıkça, umutlar tükenir.
Güven denilen o boş hayal,
Paramparça oldu ellerimde.

Yalanların ağına düştüm bir gece,
Sözlerin zehir gibi aktı içime.
Gözlerinde gördüğüm o soğuk ışık,
Buz gibi dondurdu yüreğimi.

Dost bildiklerim döndü sırtını,
Arkamdan hançerledi gülerek.
Sevgi yok, merhamet yok,
Sadece ihanet ve acı var.

Yıllar geçti, yaralarım kabuk bağladı,
Ama izleri kaldı derinlerde.
Kimseye güvenmem artık,
Çünkü herkes bir maskenin ardında.

Dünya böyle işte, acımasız ve sert,
İnsanlar yalancı, düzenbaz ve nankör.
Aşk diye bir şey yok aslında,
Sadece aldatmacalar ve oyunlar.

Yalnızlık en sadık dostum oldu,
Kimseye muhtaç olmadan yaşıyorum.
Artık gözyaşı dökmem,
Çünkü ağlayacak yüreğim kalmadı.

Bu karanlık dünyada,
Tek gerçek yalnızlığım.
Ve biliyorum ki,
Ölene kadar böyle sürecek....