Karanlığın Bitmeyen Acısı

KARANLIĞIN BİTMEYEN ACISI

Gecenin karanlığı bitmez benimle,
İçimde yankılanan bir boşluk gibi,
Sessizlikten örülmüş duvarlar arasında kaybolurum.
Gecenin karanlığı bitmez benimle,

Üstüme çökse de diz çökmem zamana,
Yüreğimde yanar sabaha çıkan yollar.
Gecenin karanlığı bitmez benimle,
Ruhuma sızan bir zehir gibi işler,

Nefesim daralır, kelimeler susar.
Gecenin karanlığı bitmez benimle,
İçime sinmiş bir suskunluk gibi,
Ne bir ses var ne bir umut,

Gecenin karanlığı bitmez benimle,
Her yıldız sönük, her umut yarım kalır.
Sessizlik konuşur gecenin ortasında,
Ve ben susarken bile çığlık olur içim.