Karanlığım da Aydınlık Yüzüm.

Benim gökyüzüm sensin.
Başımı her kaldırdığım da ,
Bir yüz çizerim bulutlara .
Rüzgâr savurur saçlarını düşer alnına.

Bir baykuş konar sessizce geceye .
Gözleriyle deler uzak karanlığı.
Bil ki o da bekler seni .
Benim sustuğum yerde.

Ay adını fısıldar rüzgâra ,
Yıldızlar susar sadece seni dinler .
Bense gökyüzüne her daldığımda .
Şiir olur adın dudaklarımda.

Benim gökyüzüm sensin .
Ve ben ;
Sonsuz bir gece gibi sana aldanırım.
Hiç bir sabaha varmak istemeden.

Sensiz sabah olmasın .
Güneş zaten doğmak bile istemez belki .
Ben hep o yüzü çizerim yine yeniden .
Bulutlar sile sile bıkmaz güzelliğini.

Benim gökyüzüm sensin .
Ve bu gece de başımı kaldırdım ,
Döndüm karanlık yüzümü aydınlığına .
Yine rüzgar , yine bulutlar , yine düşler ve ben .
Hayalimde sen, karışıyor karanlığa ,
Sen , ben ve birlikte hayallerimiz yıldız yıldız kayıp düşen .