Gözleriydi sonsuzluğa uzanan uzay boşluğu
Bir çift karadelikti içinde zaman yokluğu
Yakalanan göktaşları kayboluyor, şaşırıyordu yolunu
Kirpiklerinin kaymasıydı bozan tüm bu oyunu
Mağara kapısıydı dudakları, içi elmasla dolu
Açılınca kapısı saçılırdı ısı ve yankı dışarı doğru
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta