Yüzün aydınlıktan yana öylesi belli...
Lakin kalbin karanlıklara çoktan gömülmüş,
Sızısını hissettiğim bir kuşsun sen.
Bazen en uzak diyarlara kanatlanmak isteyen bir minik serçe,
Bazen karanlıklara kol kanat geren asi bir kartal...
Yaşanmamışlıklarını gördüğüm bir zaman tünelisin sen.
Her hayalinin başı,
Gerçekliğin sıkışmış çıkış kapısında çocuk kalmış bir bekçi;
Ellerini gerçekliğin kapısından sarkıtıp kaçmak isteyen...
Söyle çocukluğuna
büyütmediğim çocukluğumun yakasından düşsün!
Soylenmemiş sözlerime
Acılarım derin tırnak izi bırakmasın
Yüzünü dökmesin karanlığım
Hayalimde beyaz gemileriyle dans etsin hep kendi limanında
Issız ve bir o kadar da kalabalıklarda yalnız...
Söyle ona
Yüzünü sakın dökmesin Karanlık çocukluğum...
Kayıt Tarihi : 18.6.2014 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
