Gece, kentin üstüne ağır bir yük gibi çökerken
bizim yoksul mahallede sobalar sessizce tütüyor;
çalışan ellerin nasırı, günün bütün ağırlığını
duvarlara sinmiş bir koku gibi bırakıp gidiyor.
O sessizliğin içinden seni düşünüyorum;
yorgun bir ömrün en temiz nefesi gibi
kalbime dokunan bir sıcaklık oluyorsun.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta