Karanlığa Işık Çak Şiiri - Şair Gülkurusu73

Yaptığın hatalardan pişmanlık duyma sakın
Onlar seni sen yapan ruhun mihenk taşları
Dön de bir ardındaki kalıntılara bakın
Bu akan senin değil, ruhun yürek yaşları.

Ne sevdalar tükettin, aşk sandıkların için
Nice dostlar yitirdin yanmadı mı hiç için?
Bir daha aynı akmaz, Göksu’n, Asi’n, Meriç’in
O süzülüp gidenler ruhun son akışları

Sen yıktın birer birer arkandaki dağları
Çözdün yüreğindeki zor ördüğün ağları
Heba ettin hoyratça o güzelim çağları
Şimdi başına değen pişmanlığın taşları.

Olmadık gönüllere girdin girdin çıktın da
Ruhuna gölge tutan selvileri yıktın da
Gerçek seven dostları dünlere bıraktın da
Orda unutulanlar ruhun arkadaşları.

Yanma artık boşuna geçti gitti o günler
Bir daha geri gelmez atladığın öğünler
Faciaya dönmesin oynadığın düğünler
Meydanında bu kopan ruhun son savaşları

Geçmiş, geşmiştir artık ufkundaki yola bak
Kaçırma fırsatları karanlığa ışık çak
Bulduğun her boncuğu kalbinin ucuna tak
Dinmesin yüreğinin aşka çağlayışları.

‘Artık çok geç! ’ diyerek kalbine kilit vurma
Yaşamadığın neyse koyver yaşa hiç durma
‘Sonu nereye gider? ’ diyerek sakın sorma
Dalına yuva yapsın dönmüş gurbet kuşları.

7-12-08