Karanfil koydum adını
Yenik düştüğümüz rüzgârın
Üşüdüm ben çoğu kez bu aşkta
Ama vazgeçmedim
Sevişmelerimiz sonrası
Sus pus olurdu şehir
Ve yalnızlık kaçacak delik arardı karanlık sokakta
En çok da ellerini özlerdim
Ne zaman uzak düşsek birbirimizden
Seni seviyorum dediğinde telefonda
Yağmur nasıl da ıslatırdı kıskanç
Kızmıyor değildin melankolik hallerime
Zor bile olsa anlardın
İnanmasan da
Yine sendin benim her sabah yeniden aşık olduğum
Üşüdüm ben çoğu kez bu aşkta
Ama vazgeçmedim
Bilmedim gitmeyi
Gel diye beklemedim
Yan yana yürüyecektik hani
Bakmayacaktık arkamıza
Oysa
Çağırmıştın bir kere kapımıza ayrılığı
Yıkılmıştı üzerimize çoktan
Kırılgan zamanlarda yarattığımız sevda kaleleri
Sözün bittiği yerde
Yangın kırmızısı güller bırakıyorum bahçemize
Törensel ağıtlarla uğurluyorum
Geçmişi, biten geceyi...
Şimdi düşünüp her şeyi en başından
Neden diyemiyorum
Çünkü hiçbir zaman
Bir tam etmiyor iki parça
19 MAYIS 2005 / Karanfil Şiirleri
Bahadır Erdem BülbülKayıt Tarihi : 25.11.2008 10:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanfil Koydum Adını, Adana'da yazılmış bir şiir.Şiiri daha sonra seslendirerek dinyecilerin beğenisine sundum.
Çağırmıştın bir kere kapımıza ayrılığı
Yıkılmıştı üzerimize çoktan
Kırılgan zamanlarda yarattığımız sevda kaleleri .....Ne kadar güzel anlatmışsınız kaçınılmaz sonu yüreğinize sağlık kutluyorum saygılar....
TÜM YORUMLAR (2)