Ve sen geliyorsun öylece…
İçimde bir karanfil baş kaldırıyor.
Omuzların düşük,
Gözlerin ülkelerin en uzağı.
Konuştuklarından değil,
Sustuklarından geliyorsun en çok içime.
Küllere doğru giden bir patikanın seyrindeyim.
Bir dağ yamacı,
Unutulmuş bir bozkır yalnızlığı,
Turuncaya yüz veren bir buğday aldanması geçip gözlerimden içime basa basa yürüyor…
Kopartıp içimdeki karanfili, kırmızı bir boşluk bırakıyor…
Kayıt Tarihi : 26.11.2025 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!