Karanfil Ağrısı Şiiri - Ayşe Uçar

ah karanfil !
çığırtkan bülbülüm kayıp ruhum
gürül gürül gürüldeyen şuh ırmağım
yeşil başlı ördeğim
allı turnam

hangi çıkmazların duvarı örüldü üzerine
sesin kısıldı esmeyen bir poyrazın soğukluğu durgunluğusun
saklanmışsın bir köşeye

parçalanan kalbimi söyle kim tamir etsin
kim tutsun elimi annem gibi sen gibi söyle karanfilim

gittin
sustu dut ağaçlarının serçeleri
unutuldu tüm tekerlemeler gülüşü soldu sokakların
annelerin kucağı öksüz sensiz baharların hükmü yok
zemheri kadar soğuk duygular sevinçler körelmiş
küflü bir hüzün çökmüş ömrüme

gel lütfen
eski halinle çamura bulanmış ayaklarınla serseri bir yangınla
aydınlat karanlığı o çılgın zıpırlığınla yine kazan kaldır dünyaya
enkaz altında kalmış bir ruhu uyandır sıyır karanlığı üzerimden
içime yürüyen boşluğun çürüyen elma kokusunu
al üstümden

duvarlarda saklanan bir gölge gibi değil
yaramaz ele avuca sığmaz bir fırtına gibi gel karanfil
bir buluta tutun bir dala bir ağaca bir yaprağa
gel içimdeki yaralı masumiyetin sesi ol

bağır çağır küfret haykır karanfil
dağları koştur peşinden zamanı şaşırt
içindeki kıvılcımı ateşle dudağına yapışan çikolata şeker bulaşığınla gel
en pasaklı en sevimli halinle en bilmiş tavrınla
sevdiğin tekerlemelerle

korkuyorum
sen yokken gece çok karanlık
an çok suskun zaman durağan
karanlık oda nemli bir boşluk saran ortalığı
gel güzel karanfilim darmadağın et aklımı
boynunu bük yalnızlığımın beli kırılsın yoksunluğun
koşarak çoşarak gel dağlardan akan sular gibi
güneşi kucakla denizleri dalgalandır
patikaları kırları şenlendir

bir nefes gibi gel ölüyü dirilten ruhla
bir dua gibi gel büzüşen damarlarımı çiçeklendir
sadece içimdeki çocuk değilsin gözyaşımsın annemsin
arkadaşımsın dostum aşk çekirdeğim
gönül bahçemsin

gelmezsen
sen benden vazgeçtiğinde içimde öksüz bir kuş ölür de
onu toprağa koyanı olmaz

.........................

2005202515.34