Karamsar Şiiri - Nusret Gören

Bir ben miyim bu kadar bedbaht
Ve bir o kadar da karamsar
El âlemi bırakmış da sanki
Bir tek benle uğraşır olmuş
İşini layıkıyla yapan şeytanlar
Kalp kırık, vücut yarım
Ve yetim kalmış bütün duygularım
Bedenimse bir sokak ortasında
Kese kağıdı buruşukluğunda
Şefkatli bir rüzgar bekliyor sanki
Taşısın kucağında
Ellerim sağmak istiyor gökyüzünden
Yağmurları yer yüzüne
Ve dokunmak saffetiyle
Aşıkların hüznüne
Ayaklarım yürümek istiyor
Haşim’in merdivenlerinde
Kalbim durdu duracak
Kıyamet koptu kopacak
Gözlerim yalnızlığın hizmetçisi
Başım ise kendini sokacak bir ev arıyorken
Necatigil’in şiirlerinde
Hayallerim tünemek istiyor
Bir sevgilinin gölgesine
Fakat ben bir bütün olarak
Hala bedbaht ve karamsarım
Ama yine de bilmiyorum yaşayarak
Daha nerelere nelere rastlarım