Karaman'ın İnsanı Şiiri - Hikmet Hasan Y ...

Tekkede faili meçhul cinayetleri,
Gazalpa’daki birliği, beraberliği,
Gece çökünce Kale’nin sessizliği…
Bir tehlikelidir bizim Karaman’ın insanı.

Var, kapısını çal “tık tık,”
De ki: “Biz garibanız, acıktık.”
Son malını sana keser, kuruşunu sana döker,
Bir cömerttir bizim Karaman’ın insanı.

İkinci İstasyon’dur en kalabalık caddesi,
Şahin Tepesi’dir ayyaşların yeri,
Bir de Fisandunu var, memleketin denizi…
Bir başkadır bizim Karaman’ın insanı.

Var, otur muhabbet sohbetine,
Ne cevher var yaşlısının içinde…
Sorsan ilkokul terk, garip çoban oğlu,
Bir bilgedir bizim Karaman’ın insanı.

Yıllardan beri burada yaşarlar,
Karaman’ı Konya’dan ayırırlar.
Mehmet Bey’den beri var olmuşlar,
Bir köklüdür bizim Karaman’ın insanı.

Kürt Dere’deki gelişen hayvancılığı,
Ne yana dönsen çiftçisi, tarlası…
Doktoru, hambalı, helalinden şaşmaması…
Bir emekçidir bizim Karaman’ın insanı.