Karalama bir hayat

Defterimdeki son sayfaya
Karalama bir hayat düştü
Akşamın gölgesinde
Sürdüm hayatı
Esaretim
Yüzümde çirkin bir yara
Bilmiyorum Nil’e saldığım
Son mutluluk
Hangi Firavun’un sarayında
Büyüyor
Düşüncelerim
Kapı tokmaklarının altında
Gün gün eziliyor
Biletini almış bir yolcu gibi
Hayatımı
Düşüncelerimi sığdıramadığım
Çile bavuluna attım
Bekliyorum
Elimde balyoz
Hicranı besleyen duvarları
Yere sereceğim günleri
Izdırap yüklü bulutlar
Saçlarını örüyor
Mevsimi olmayan çöllerin
Elimde çelikten fırça
Duvarlara karalama bir hayat
Çiziyorum
Sırlarımı hep gizlerim
Anlaşılmaktır
En büyük korkum
İçimde
Söz geçiremediğim bir çocuk
Gece gündüz
Bekliyorum
Düşecek yıldırımları
Tren vagonları
Isıtmayan umutlar taşır
Uslanmaz fabrikaların
Kömür ocaklarına
Bende
Elimde siyah bir defter
Karalama bir hayat taşıyorum
Doğan her sabaha