Karakaya Şiiri - Perinur Olgun

İri yarıydı... uzun boylu
Gecelere benziyordu gözleri
Resim yapardı gecelere
Geceler ona yalnızlığı sunardı
O tek başına...
Özlem akardı kirpiklerinden
Umutsuz dudakları umutsuzca açıldı
Ellerine baktı güzel kızın İnce kıvrım kıvrım...
Diyabakır yollarına benzetti.
Nokta koydu gözlerine.
Gözlerine baktı iri iri,
Gözleri ışıl ışıldı
'Ne güzel 'dedi.
İnce dudaklarını çizdi tuvale ince fırçasıyla.
Fırçayı aldı, pembe koydu yanaklarına... utandı
Göğsüne bir gelincik,
Rüzgarlar saçlarına,
Bir kelebek uçurdu yandaki söğüt ağacından
Kıpırdandı kız canlandı.
Kırptı kirpiklerini.
'Gel' dedi 'sen de tuvale gel beraber resim olalım'
'Olmaz' dedi
'Ben gerçeğim sense resim'
'Olsun' dedi
'Gel yalnızlığın yokluk olur yanıma gelirsen.
Bir fırça yeter, hadi gel.'
'Adın ne? ' dedi kıza
"Hena' dedi. 'Hena...
Mutluluk yani 'Evet' dedi
'Mutluluk yaşar, mutluluk sunarım.'
'Sen..' dedi '
Konuşmaman lazım senin'
Ama' dedi güzel kızı,
'Önce dudaklarımı çizdin benim.
Sen çizdin, mutluluk senin hakkın.
Benimle mutlu olursun tutarsan elimi.
Hadi çiz ellerimi.
' Fırçasını tene bulaştırdı.
Ellerini çizdi Hena'nın.
Gelincik tarlasını çizdi kırmızılı.
Hena bir gelincik kopardı verdi eline.
'Dikkat et' dedi
'Rüzgar incitmesin yapraklarını
Rüzgarları durdurdu bir fırça darbesiyle.
'Değiştir' dedi kız
'Tüm konuyu, tüm resmi
Sil gelincik bahçesini,
Çiz yeni baştan.
Ben yine Hena olayım
Sen mutluluk ülkesinin Hakan'ı.
' 'Senin için güneşi tuttum ellerimle' dedi Hena'ya
'Sizin hayal ettiklerinizi ben çoktan unuttum.
' Mutlulukları hayalleri gibi azdı.
Boyalarını kaldırdı.
Resmin altına 'Karakaya' yazdı.
27 Mayıs 2008