Karadelik Şiiri - Oktay Coşar

Yüreğimde bir karadelik
Uyanıyor mutluluk uykusundan
Neye ağlarsam yutuyor
Bitmemiş cümlelerimi soğuruyor
Ne zaman koşsam içine çekiyor her şeyi
Başka bir zamana savuruyor midesindekileri
Başka bir yaşanmışlığa atıyor hazmettiklerini

Yüreğimde karadelik
Neyi duysam sağırlaştırıyor
Neyi görsem körleştiriyor
Dokunduğum her şeyi çeviriyor hüzne
Geçmişimi daha da geçmişe itekliyor
Öyle arsız bir delik
Kara delik
Delik deşik delilik

Kapkara bir delik bu yüreğimi tırmalayan
Kapkara harfler damlatıyor dilimin üstüne
Felçli cümleler kusuyorum sayfalara
Bana ait olmayan sancıların kölesi gibiyim
Her yanım trajedi kesiği
Sadece ezberlerim kaldı
Onlar da sırtıma dikişli

Öyle çılgın bir delik bu dibi kara
Her yerim simsiyah balçıkta
İçime katlanıyorum
Mutsuz bir origami gibi
Nefsim bir ırmağın gölgesinde kayboluyor
Takatimse çoktan öldü
Kendi kazdığım ayrıntılarımda

Öyle simsiyah bir boşluktayım işte
Yüreğimin evreninde
Sözcükleri dokurken yaşadım bunları
Bir varmış bir yokmuş defterimden artıklardı
Öyle ağır kanamalı bir yolculuktu
Her buhranımda beni kendi zanneden
Benim ikiz karadeliğim
Benim gözü kara
kara deliğim
gözü kara deliliğim…