Ay ışığında yıkadım
Gençliğimin zavallı korkularını...
Güneşle kavurdum aklımın kaçışlarını,
Denize savurdum uslanmaz isyanlarımı...
Ne anam, ne babam;
Karaçam ninnisiydi beni kucağında avutan...
Bahar dalıydı ellerim kollarım,
Oysa kavruktu tazecik bedenim.
Gözyaşından göremedi gözlerim,
Sevgili bilemedi yüreğim,
Nereden bilirdim ki ölüm bendim?
Ne anam, ne babam;
Karaçam ninnisiydi beni kucağında avutan...
Kışım, baharım, yazım,
Damarlarımda akan ateşten şifaydı kanım,
Yoktu yüzüm, yoktu saçım..
Ah diyemeden yandım,
Kurudu dilim damağım.
Ne anam, ne babam;
Karaçam ninnisiydi beni ölümde bile avutan..
Avucumda toplayıp geçmişi geleceği,
Yıldızlara dokunmaktı ömrümün dileği,
Sadece ilahi güçtü rüyalarımın misafiri,
Göçenin olmazdı sorgusu suali...
Ne anam, ne babam;
Karaçam ninnisiydi rüyalarımda beni avutan...
Hiç diyemedim;
Dikenli güllere başımı yaslasınlar,
Gözlerimi yıldızlarla kapasınlar,
Yatağımı bahar dallarından yapsınlar,
Ellerimi yapayalnız gönlüme bağlasınlar..
Ne anam, ne babam;
Beni karaçam ninnisiyle uğurlasınlar...
*Karaçam, rüzgarda şarkı söyler gibi sesler çıkaran ulu bir ağaçtır.
18.10.2006 / E.K./İzmir
Mustafa ÖnderKayıt Tarihi : 18.10.2006 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karaçam Ninnisi, daha ondört yaşında kansere yakalanan ve amansız bir savaşın içinde tek başına mücadele eden bir genç kızın hikayesidir. İnsan bedenini şekilden şekile sokan kemoterapi uygulaması sırasında çektiklerini çok güzel anlatan bu şiirde yalnızlığın koyu bir dramını bulursunuz. Hikaye tamamen gerçektir ve 1979'da yaşanmıştır. Varlıklı bir ailenin tek kızı olmasına rağmen, sürekli eğlencede ve kız çocuğuna düşman bir anne, sürekli mesleğinin kavgasında bir baba arasında yapayalnız kalan bir kızdır o... Çektiği acıların haddi hesabı yoktur ama, Çeşme'deki yazlığın bahçesindeki ulu karaçamlar onun yegane dostu, sırdaşı olur... O gencecik kız savaşı kazanmış mı derseniz, evet, bütün terkedilmişliğine rağmen, karaçamla el ele bu savaştan galip çıkmayı bilmiştir. Bu şiir insanlığa kan kusturan bu tür hastalıkların pençesindeki kızlara adanmıştır. Bu savaşı kazanıp baharda yeniden filizlenmeleri için... (Mustafa Önder)
TÜM YORUMLAR (1)