Peşi sıra geçer yüzyılların, gövdesi yıkılmaz.
İçine işler taşın, rüzgârın, karın dili.
Nefes alır yükseklikten, ıssız dağlarla dost olur.
Uzun gövdesiyle yalnızlığa alışkın bir bilgedir.
Serttir, eğilmez; toprağın zoruna ilk o katlanır.
Nehir görmez çoğu zaman ama buluta yakındır.
İki iğnesiyle tutunur hayata, bir kar tanesine bile.
Gölgesi kıt, varlığı derindir — yaklaştıkça büyür.
Rakımı aşar, sabrı kuşatır, suskunluğu dillendirir.
Ana kucak olmaz ama dağa sırdaş olur.
İsmetullah SevgiliKayıt Tarihi : 6.5.2025 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, Türkiye’nin dağlık ve yüksek bölgelerinde sıkça rastlanan karaçam ağacının (Pinus nigra) özelliklerini temel alır. Dizelerin baş harfleri, ağacın Latince adını oluşturarak hem görsel hem içeriksel bir yapı sunar. Karaçam, kuraklığa ve soğuğa dayanıklı, ağır büyüyen ama sağlam kalan bir türdür. Halk arasında sert doğa koşullarına göğüs geren ağaç olarak bilinir. Şiir, karaçamın yalnız, dirençli ve vakur karakterini yüksek dağlarla kurduğu bağ üzerinden anlatır.
