Karabüyü Şiiri - Erbil Kutlu

Gözlerim ağlamaklı bu gece,
Yine girdin kalbime sessizce,
Bu aşk değil, sanki işkence,
Kalmadı sabır tükendi bende;
Son sigaramıda içtim isminin nağmeleriyle,
Yaşamamıştır böyle aşkı, aşiyan aşıkları bile.
Ne çare dilber, taş olsa gelirdi dile,
Kör kuyulara attın aşkımızı bile bile;
Aşkındı açlığımda doyuran,
Sevgindi kalbimi hınca hınç attıran,
Bendim seni sensiz yaşayan.
Karabüyüler sarmış etrafımızı,
Seni alıyor benden, her dokunuşumda,
Dışarısı buz gibi, benim içim yanıyor zira;
Sensizlik beni bana kahrettiriyor,
Dudaklarım her saniye ismini anıyor,
Sensizlik beni benden soğutuyor.
Ama ne çare güzelim!
Sevdiğim için günahsada, sevapsada
Sadece bana yazılıyor.
Fakat o güzelliğinin şerefine yazılan günahta olsa,
İnan vermem mahşerde yüce yaradana bile;
İşte o zaman ne mutlu bana.

:1996: