Karabesk Kent Şiiri - Yılmaz Aybar

Taşıyla toprağıyla altındır diye
Önüne gelen bu kente üşüştü,
‘Nerde çokluk…’ lâfı geldi yerine,
Tüm altınlar tenekeye dönüştü.

Temizlik imandan diyorduk hani?
Yedi tepe yedi çöp dağı oldu,
Tırmandı kirlenme maddî-manevî,
Seviye alçaldı, bayağı oldu.

Doyumsuz havası vardı bir zaman
Şairlerin övgü döşendikleri,
Ömrün her gününde cana can katan,
Mest eden Nedim’i, Yahya Kemal’i.

Kanılmaz suları vardı eskiden,
Çırçır’lar, Hünkâr’lar, Hamidiye’ler…
Şükürlerle, dualarla içilen,
Şimdi yerlerinde çöl yeli eser.

İç açıcı rengi vardı vaktiyle,
Diyorlar ki ‘Artık arabeskleşti’,
Yalnız o kadarla kalsaydı keşke,
Daha beter oldu, karabeskleşti..