Karabasan Jönler Ve Deli Dumrul

savruldun gece gündüz yaz kış bu otlaklarda
çaylarda ayakların kara sulara değdi
ormanlarda yandın çalışmaktan bitap düşerek
Kolaymı ekmek sevinmek gülmek
Çocuklarını yetiştirmek
Varolabilmek için
İnsanca yaşayabilmek için

Seni ve beni buraya kim verdi neden bu kadar ağlamak
Ödünç aldın gülmeyi hep ağlamak adına

Açlık kaygısı rızık korkusydu,parasızlık ve elbisesizlik ve evsizlik
Yoksulluk dizboyuydu

Şen şakrak değildi filmler ve sinema
Karabasana benzerdi jönler bile
Hep ağlardık filmin sonunda
Senaristler de güldürmek istemezdi bizi
Gülmek yasak diye emir gelmişti her yerden
Yukarılardan ve yanlardan

Onlar farkında olmadan her şey yapabilirdik
Arabaları renk renk sayabilirdik
Yamalı da olsa giyinebilir,
Az da olsa yiyebilirdik,
Biz de insandık belki ama
Onlar farkında olmadan dağdan aşırdığımız kestaneyi
Evlerimizin önünde yiyebilir
Korku ve coşkuyla karışık alaca akşam üstlerinde
Oğuzun masallarını söyleyebilirdik
''Deli Mersekleri,Yerden göğe dudaklı zencileri,deli dumrulları''
Köprüden geçemesek de altından geçebilirdik,

Onlar farkında olmadan yaşayabilirdik.