Geceler ölüm uykusuzluğunda
Ölüm, uykusuzluğa kavuştuğunda
Geceler yanıbaşımda;
Üzerime karanlığı seriyor
Geceler elinde bir kandil
Görünmezde adım adım geziyor
Geceler bedenime kefil
Ruhum uykusuzluktan titriyor
Gecelerde bir yüz
Usul usul gözlerimi izliyor
Bir rüya kadar dümdüz
Eski odamdan içeri giriyor
Geceler bırakın beni
Ruhum çıplak, bedenim ağır
En fazla iki metre yeri
Çok görmeden uzanırım ağır ağır
Gecelerde indi güllem
Kafa tasımın tam arkasına
Artık ne korku kaldı ne elem
Yasamam da insanmışcasına
Kayıt Tarihi : 19.11.2022 18:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!