Karabasan Şiiri - Cihad Yüce

Geceler ölüm uykusuzluğunda
Ölüm, uykusuzluğa kavuştuğunda
Geceler yanıbaşımda;
Üzerime karanlığı seriyor

Geceler elinde bir kandil
Görünmezde adım adım geziyor
Geceler bedenime kefil
Ruhum uykusuzluktan titriyor

Gecelerde bir yüz
Usul usul gözlerimi izliyor
Bir rüya kadar dümdüz
Eski odamdan içeri giriyor

Geceler bırakın beni
Ruhum çıplak, bedenim ağır
En fazla iki metre yeri
Çok görmeden uzanırım ağır ağır

Gecelerde indi güllem
Kafa tasımın tam arkasına
Artık ne korku kaldı ne elem
Yasamam da insanmışcasına