Kara Tren Şiiri - Hüseyin Ülkü Korkmaz

KARA TREN
Yanık türküler sana mı yakıldı,
Dumanın mı selâm yolluyordu sevdalılar diyarına,
Hep bekleyişler bitmiyordu gözlenen sen,
Kimbilir yıllarca ne hasretler taşıdın,
İstasyonun banklarına damla damla dökülen,
Gözyaşlarına şahit oldun sessizce,
Son vagonunla yavaş yavaş kaybolurken,
Bir hüzün sarardı geride kalanları,
Ne bir daha gel, ne de git!...
Çünkü kanatıyorsun hatıraları...