Kara Toprak Şiiri - Osman Yüksel

Kara Toprak

Bir gün olup geleceğim ben sana
Beni de koynuna koy kara toprak
Naaşım ebedi sende kalacak
Mademki hasretsin doy kara toprak

İnsanlığın cesedini sakladın
Nice çiçek ile gülü kokladın
Her türlü duyguyu sırrı sakladın
Bana ayır ne olur pay kara toprak

Kürek kazma ile yırttık yüzünü
Sundun bize nimetlerin özünü
her türlü insanın çektin nazını
Tek tek geleceğiz sar kara toprak

Gelenleri liste edip saymadın
Güller ile haşır olmaktan caymadın
Sülale soyumu yedin doymadın
nedir ki hikmetin ey kara toprak

Gelene hiç yapmıyorsun zulmü
Eziyet eyledik sundun gülünü
İncitmedin hiçbir kulun tenini
Ne olur bizleri de sev kara toprak

Biz kulları alıp bağrına bastın
Hiçbirine yoktu garezin kastın
Ayaklar altında çiğnendi postun
Bir gün demedin ki vay kara toprak

Bugün Şefaat’lı da toplanmış kullar
Sevgi muhabbetle soruldu haller
Şurada derilen çiçekler güller
Hep sana gelecek say kara toprak

Sensin benim düşlerimle hayalim
Bir gün kabristana girecek salım
Senden geldi sana dönüyor yolum
Sıkma bedenimi oy kara toprak

Yükseli yi üzerinde gezdirdin
İşte böyle dertli dertli yazdırdın
Sonunda bağrına alıp bastırdın
gayri muradına er kara toprak