Kara Toprak Şiiri - Kürşat İsmayil

Ve şimdi memleket kokan odalardayım,
Bitmişlik edasıyla tutulan bir sigara,
Bir amonyak çiçeği gibi yanmaya hazır,
Ve nefret küçük çocuk... Yakamıza yapışmış bir canavar,
Usulca oturuyorum körelmiş ayaklı sandalyelerde,
Hesaplaşıyorum vicdanımın kuytu köşelerinde,
Sarılacak taş yastıklar, rutubetli duvarlar ve bir kağıt,
Ve bir de o, küçük çocuk... Rutubetli duvarlar arasında doğan çiçek.
Doğan güneş, parçalayarak sökülmüş bir şafak,
Ciğerlerini darmadağın eden bir duman çekmeli insan,
Uflediginde derdini de arasına katacak, onu rahatlatacak
Ve şimdi küçük çocuk ... Şimdilik mürekkep mesele,
Bittiğinde dilimdeki mürekkep, beni buralarda arama,
Beni yağız bir delikanlının davasında, düşürülen bir şairin satırlarında ara,
Bir de kara toprakta küçük çocuk... Bir de kara toprakta...