Gün kaybolurken penceremden
Ruhum hala çocukluğunda
Ay yıldız çizmeye çalışıyorum
Tek ayak üstünde
Kara tahtaların önünde
Ağlarken gül dökülüyor
Çocuk gözlerimden
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var