Ömrümün buğulu yıllarındayım. Odam yalnızlığın siyah sis karanlıklarında mahkum. Yorgunluklarım fakir düşürüyor mecalimi; umudum ise zamanın hızlı koşmasından besleniyor.
Adımlarımdan iz bırakmadan geçmişimin sokaklarında yürümek istiyorum.
Yıkılan duvarlar var önümde engel oluşturuyor, örmeliyim.
Taşların altında ezilen, yapraklarından soyunan papatyalardan özür dilemeliyim.
Elinde sapanla geleceğimin aydınlıklarını taşlarken, belki çocukluğuma denk gelirim. Gözlerine baka baka hesap sormak istiyorum. Bazı cümlelerim yükseldiğinde sinir arşına, tokatlayacağım. Şefkate muhtaçlığını hissettirirse, başını okşarım; ama hep bir kırgınlık içerisinde olduğumu yüzünü tırmalaya tırmalaya söyleyeceğim.
Aşk: Eski bir kasetin asil türküsü. Huzurlu mevsimler, yalnız orada saçlarını tarıyor.
Kayıt Tarihi : 26.5.2025 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!