Kara Maskeli Yaratıklar Şiiri - Tarık Öz ...

kelimelere uymayan kıyafetlerde bir şekilsiz ki
ne ağlamaklı ne gülmekli
amman ha.. sakın bulmasın
o yalan..o dolan..o palavra
ve o doğru dürüst yol yürümesini bilmeyenler
yobazlığın,düzenbazlığın,sahtekarlığın..
o karanlık kaleminin yerini
şimdi eminim ki
yine bir adamlık peşindedir
ve yine geceyi bekliyordur
o çenesini delip geçen sivri dişleri
insan kanını emmek için...
................................................
...,ne hale geldik biz böyle
kimlere aldanıp hep yutulduk
kimlerin öğütlerine inanıp akşamı zor ettik
hep bir parça umutla
ve az bir şey de harçlıkla
sattıkça..satıldıkça..
ne elde kaldı ne avuçta artık
kalan bir yüreğimiz
o da bazen yol aldı yalnızlığa
bazen de yalnızlığımızda bir bulut olduk
oradan oraya sürülen
ne hale geldik biz böyle
ama artık yeter...........................
.....................................................,
çekin kılıçlarınızı..
akacaksa bir de benim kanım aksın
feda olsun bu içimdeki vatan aşkına
ben buradayım!
ey aman bilmezler..
ey karnı doymazlar..
size diyorum:
bir kulağı ağır bir kulağı sağır,
ulan vurdum duymazlar
ben buradayım!
bir gözümde en mavi deniz bir gözümde en yeşil orman
kime sorsanız bilir bir adım da yılmaz
ben buradayım!
bir işçinin nasırlı yüreğinde
bir ananın feryatlı sözlerinde
bir çiçeğin en güzel renklerinde
ben buradayım!
güneşin her doğuşun da
ve gecenin her yalnızlığında
bir çok ölümsüz şarkılar da
ve özgürlüğü analatan nice mısralar da
ben buradayım!
halk gibi koca bir bizle
özgürlük gibi bitmez bir nefesle...

işte son sozüm:
defolun gidin
bu ülkenin güzel renklerinden
'kara maskeli yaratıklar...'
hazır göz gözü görmüyorken
defolun gidin...
şu tel örgülerin ardından göklere uzayan
bu içimize akan vatan aşkı
o kalın kara duvarlarınızı başınıza yıkmadan
defolun gidin...

'sabır eyle güzel ülkem
her şey
şafak sökünceye dek..! '