Şule Aydemir

1970- ha öldü ha ölecek :)

350

ŞİİR

TAKİPÇİ

Kara Işık

gel diyorsun
gel diyorsun amma
düşüncelerimi çarptığım
zifiri karanlık duvarlara
çarp parçala beni düştüm ya

gel diyorsun amma
ekliyorsun
gel ama bırakarak geçmişini
gel ama almadan yeşillerini
bırak kopanların yerine
yamaladığın parçaları
delik deşiğim
söksem dağılır
işler karaışık gövdeme

gel diyorsun amma
ellerim soğuk yüreğim
kavra kapatıver avuçlarını
eziversin terk ediş üzülüyorum

gel diyorsun amma
geleceğim
mavilere
ama nasıl
bu güne getiren
yeşil-mavideydin
oysa

bıraktım
terk ettirdin
geçmişti bıraktığım
gel diyorsun amma
yoksun

Şule Aydemir
Kayıt Tarihi : 11.6.2003 09:32:00

Şiiri Değerlendir

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Murat Demir

İnsan kendi doğrularıyla yaşadıkça mutludur,gel diyen yerinde olmazsada.Yüreğinize sağlık.
Murat Demir

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Engin Tunca

gel diyorsa git, durma....

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Oğuzkan Bölükbaşı

hımmmmmmm şulecan kararsızlıklarda, git diyen gel deyince dönülmez bence gitme

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Naime Erlaçin

Yeşil-mavi daima bir çıkış yolu bulur insana. Kendimi bildim bileli rengim yeşildi benim. Ömrümün ortalarına doğu mavileştim birden ve yıllarca içinde yalnızca yeşil ve mavinin olduğu resimler yaptım. O iki renk huzurdu; güvendi ve sevgiyi simgeliyordu benim için. Yalnızlıklarım bile yeşil-mavi oldu. Taormina oldu yeşil-mavi. Yeşil-maviye güven Şule. Onun ışığı bambaşkadır inan....Kara ışığı yok eden tek güçtür belki de!....

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Bir Mim Kemal Ertuğrul

Gel diyorsun..
Bir yere gitmedim ki..
Ama yoksun...

Tebrikler Şule..
Sevgiler..
Mim Kemal Ertuğrul

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz