Kara Güz Şiiri - Yakup Günel

İçimde derin bir yağmur...
Sonbaharın kırıntılarını taşıyor.
İnce ince serpiliyor da aynı zamanda,
Hüzün taşıyan kara bulutlardan.

Mevsimlerden güz...
Yine ayrılık vakti gelmiş demek ki.
Ruhumu kamçılıyor kanatırcasına...
Birer birer inen yağmur taneleri.

İnen her bir yağmur damlası...
Umut getiriyor beraberinde.
Aynı zamanda hiç bitmeyecek bir hüzün...
İnsanı karartır en mutlu anında.

Teselli oldu insana şu güz ayı,
Yapraklarda gösteriyor kendini sarararak.
Bir derin rüzgar da sunuyor insana...
Alıp düşüncelerini götürsün diye.

Hapsoldu yağmur damlalarının içine,
Yitip bittiği düşünceleri.
Aynı zamanda çıkamaz da o küçük yerden...
Bırakıp gidiyor onu birileri.