Kara Günler Şiiri - Mehmet Işıkoğlu

Ikinci Dünya harbi o zaman koptu kıtlık
Oldu telef güzelim nice canlı varlıklar
Gıdamız doğa ana bahçelerinde otluk
Ufukları sarmıştı zifiri karanlıklar

Alınırdı karneyle kişi başı can ekmek
Geceyi aydınlatan gazyağı ona keza
Verirdi elem uzun kuyruklarda beklemek
Zalım falaka idi karakollarda ceza

Garip anacığımın kül suyuydu sabını
Akarsa kuru dere yıkanırdı kilimler
Hırsla yakaladık mı ağır tokaç sapını
Ancak temizlenirdi o yıllanmış kirliler

Bulursak soframızda arpa bazlamasını
En büyük sebep idi yaradana şüküre
Kara saban sürerdi köylünün tarlasını
Yorgun koca öküze deh heykire heykire

At arabası idi en lüks binek aracı
Meşin çarık giyerdi köylüler ayağına
Saygın meslek sahibi semercisi saracı
Anam şelek taşırdı odunu ocağına

Orak, tırpan bilenir öyle bekler hasatı
Döven dişlenir hazır herkes nallatır atı
Avrat uşak tarlada kızgın güneş altında
Emekler hasılatın belki sekiz on katı

Gün oldu değişti çağ geldi makina devri
Medeniyet gelişti hızlandı yaşam seyri
Bilgisayar olayı damga vurdu sanala
Geçti bizden kalanlar rahat yaşasın gayri

Bir ömür böyle geçti alın sizlere devir
Yaşadık hayat buymuş tarihten sayfa çevir
Gün olur devran döner her şey döner aslına
Eseri ile eder kişi zamanda seyir.