Kara gözlüm Şiiri - Filozof Sosyolog

Kara gözlerinde takılı kaldı gözlerim,
baktıkça yüreğim eridi, içim gitti.
Bakmamaya çalışsam da alamadım kendimi…
Nasıl anlatabilirim, nasıl eridiğimi?

Konuşmasak da olur;
sen bana hep böyle bak, olur mu?
Güzel gözlerinden aşkı içmek istiyorum,
kana kana içmek, her zerremle seni yaşamak…

Vurdumduymaz gözükse de yüreğim,
hep “sen” diye sayıklıyor, emin ol.
Bana nasıl iyi geldiğini anlatamam belki,
ama o derin bakışlarından anlıyorum,
silüetimi görünce…

Sendeki “ben” bakışlarında gizli…
Aslında aynalık yapıyorum sana;
bendeki seni gören gözlerimdesin.
Bir bakış, bu kadar mı yakar insanın içini?

Ömür boyu hep böyle bak,
duygularından öptüğüm…
Yüreğime fısılda aşkını, sevdanı.
Gel, benim nefesim ol;
ömrüm, ömrün olsun.
Her nefesi birlikte alalım,
her iki cihanda da benim ol.

Tut ellerimden…
Al götür beni nereye gidersen.
Sana “seni seviyorum” diyememek değil,
aksine, her fırsatta
sana bunu haykırmak istiyorum…