Kara Delik Şiiri - Zerrin Aynaoğlu

İkinci el sözcüklerde değilsin hani her mehtapta el sallayasın şiire
Belli bir kitle partisisin üyelerini tanımayan,
ya da el yazması mermer, karda kışta kayıp ensari antika,
ritmi yok ki kalbinin her el bastığında göresin attığını,
Sandık artığı eski bir çeyiz gibi aramaktasın hala
nerdedir aşkı muktedir, aşkı ü taala,
Bir divan edebiyatı kasidesi gibidir
yaktığın gemiler, ezelden gelmez ama
ebede gider.
Ezel mutlak bir diktatörlük gibi sancır tarihin karnında,
Ve mutlakiyetle yönetilmektedir bütün aşklar.
Kantara vurunca, eksidesin bilesin,
Kullan at teorisyeni değilsin, eski bir mısra gibi
kefilsin hala hayatın dayanılmaz ağırlığına.
Deli bir dildir ağzını dalayan,
Ve küsmeden, darılmadan sarıldığın her sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak
der gibi, lafın gelişi,
tükürür devletin prostatına !
Bir devlet meselesi midir kaybolan yıllar,
yoksa bir devletlu
hırtabozlar tarihi mi senin makus talihin?
Hani susma sustukça sıranın sana geleceği de yok.
Sıra yok ki hep topyekun katliamlar.
Godot’u bekler gibi varoluşçu bir bahar eşiğinde
Yaraların bile artık kanamadığı gregoryen takviminde
Buluşacağız sevgilim seninle, dersem yutma,
Sevgili ikilemindeyiz, yani bezminde kadeh kırdığımız
Sevgililer yok, seven sevilenlerden eser yok.
Bir yer ki sanki gömülecek tarihin bataklığına
Permafrost etkisiyle önce ısınacak, sonra soğuyacak dünya.
Aldırma sevgilim, belki milyon yıl sonra devranda bu defa
Maymun değil de kuş olur atamız ve biz farklı bakmaya
başlarız değil mi, ezme ezilme işine, kaybedenlerin tarihine.
Ya da bir bitki, et değil ot olsun bedenimizi kapsayan nesne
ki tekrar var etmek için toprağı bir teşne olsun ruhumuz.
O zaman ben sana tohum atarım, sen bana dal.
Ne kölelik kalır, ne tahakküm, hayat yeniden başlar.
Belki de gün olur kavuşuruz ha?
Bekler nihavend makamını
kara deliğe kayan asırlar.