Yeni yetmeyken de vardı,
Kara bıyık,kara kekil.
Gün geldi bir gün kıraldı.
Kara bıyık,kara kekil.
Hangi berber boyadıysa,
Ne de güzel vermiş şekil.
Gardaşıma çok yakışmış,
Kara bıyık,kara kekil.
Boşuna kendini üzme,
Ayıp değil,hem de makul.
Olduğundan genç gösterir
Kara bıyık,kara kekil.
Tek boyayan sen değilsin,
Artist,manken,birde vekil.
Haftada bir boya ister
Kara bıyık,kara kekil.
İlmihallere baktım da,
Boyanması günah değil.
Ellisinden sonra gerek,
Kara bıyık,kara kekil.
Ağarırsa boyanır da,
Dökülürse çare nakil.
Çimince acep solar mı?
Kara bıyık,kara kekil.
Kaliteyi kontrol için,
Git hele bir suya dökül.
Acep tekrar kırarır mı?
Kara bıyık,kara kekil.
Gözün gibi nazlamazsan,
Bakarsın ki olmuş sekil.
Bir İbo'da,birde sende.
Kara bıyık,kara kekil.
Boşuna ağartıp durma,
Yıllar,sen aradan çekil.
Bir zaman benim de vardı.
Kara bıyık,kara kekil.
Kim olduğumu bilmeden,
Belkide eser yağarsın.
Eğer Mümtaz'a kızarsan,
Saçın bıyığın ağarsın.
(Toybuk-2006)
Mümtaz Lütfi ÖzsoyKayıt Tarihi : 17.10.2007 00:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!