Kara Bir Gün Şiiri - İbrahim İbişoğlu

Bu günde kara bir gün oldu bana,
Seni aradım bu kara bir günde.
Ne haldir bilmem, ulaşamam sana,
Seni aradım bu kara bir günde.

Sakın; Sen sen ol, güvenme dostuna,
Sevilmek ne? Sen kimsin? Ne haddine,
İçtim zehiri zehirin üstüne,
Aşka susadım bu kara bir günde.

Ümitle beklerim durur saatler,
Saniyelerle yok olur ümitler,
Hep boşa çıktı ettiğin vaatler,
Durup ağladım bu kara bir günde.

Gün olur dertlerimi savururum.
Taş olur herşey,başımı vururum.
Deli gönlüm gel.sevme…. Der dururum.
Ağlar sızlarım bu kara bir günde.

Durur kalbim, çalışmaya direnir,
Aşkı arar, abdal olmuş dilenir,
Düz yollar varken, dağları dolanır.
Yorgun dizlerim bu kara bir günde.

Yalan bütün gerçekler, dünya bomboş,
Tersine dönmüş sanki herşey bir hoş.
Bak halime, perişan, gönlüm sarhoş.
Görmez gözlerim bu kara bir günde.

27/12/1986