Kara Afrika Şiiri - Haldun Güner

Bir gemi kalkar,
Fransa’nın Marsilya limanından,
Gemi kapkara, büyük mü büyük, iri mi iri,
Tam tamına onbin tonu yüklenmiş gidiyor,

Ver elini Afrika, hangi liman belli değil,
Kısmet bu, bu sefer kime çıkarsa.
İçinde, ne bir kitap, ne defter, ne de kalem,
Tıka basa dopdolu makinalı, top, tüfek,

Kol, bacak kopartan hain mayınlar,
Gidiyor, olanca yüküyle, Kara Afrika’ya,
Vursunlar, öldürsünler diye birbirlerini,
Hiç acımadan, düşünmeden geleceklerini.

Umursamaz Avrupa’lı beyler, hanımlar,
Ölsün, sakat kalsın binlerce çocuk,
Binlerce yaşlı, kadın, erkek,
Yıkılsın evler, kulübeler,

Yıkılsın tarih, yıkılsın geçmiş,
Yıkılsın güzellikler,
Yıkılısın, yok olsun gelecek
Kimin umurunda.

Boş dönmez giden gemiler,
Meyva, sebze, hammadde,
Ne varsa alır götürürler,
Bir tek cehaletten ve yoksulluktan gayrı.

Yoksulluk ve cehalet,
Afrika’nın kaderi
Kara bedenlere sinmiş bir kere
Silinmez, silinmek istenmez

Ister Marsilya, ister Londra, New York
Yükler ayni, istikamet ayni,
Ister Amerikalı, İster Alman, Fransız, Çinli
Kanı emenler, sömürenler ayni.

Büyük şirketler, hanımlar, beyler,
Sömürün sömürünceye kadar
Alın götürün, tükeninceye kadar,
Bu dünya size de kalmaz.