Kar Yağıyor Şiiri - Nilgün Acar

Kar yağıyor lapa lapa
çiçek çiçek ışık ışık
her biri ayrı resim
meleklerin ellerinden kaçan
yaramaz küçük kristaller
suyun değişmiş hali
yazı yazılır heykel yapılır
ev olur içinde yatılır
doğanın eşsiz gelinliği
usul usul sevişir toprakla
taa yüreğine işler ince ince
kabartır karnını tohum tohum
gizli yangınlar biriktirir
damarlarını şaha kaldırır

kar yağıyorbir gülen bir ağlayan
yoksulun ekmeğini iyice katılaştıran
çocuk gülüşlerini tokatlayan
çığ olup ocaklar söndüren
yolları kapayan sessiz mapusane
bir esir aldı mı aylarca bırakmayan

kar yağıyor döne döne
küçüklüğümün masal düşleri
pencereme düşen tek taneyle
karlar kraliçesi olduğum
çaydanlığın şarkı söylediğini
eşyaların konuştuğunu sandığım
oyuncağım kırıldığında ağladığım
avucumda tutunca o beyaz topları
ellerimin neden acıdığını anlayamadığım
sobanın üzerinde kızaran ekmekle
mis kokulu hayallere daldığım
minicik serçeleri koynumda ısıttığım
balkonda kuşlara yiyecek koyduğum
sokaktaki kedileri köpekleri ve dilencileri
eve almak için anneme yalvardığım

kar yağıyor yumuşacık
Şubatın buz gibi öpüşlerinde
baharın gizli selamı var
çığlık çığlıl özlem damarlarımda
yorgun bedenler eviçlerine kaçmaktan

kar yağıyor sessiz şarkılarıyla
rüzgar hırçın bir sevgili
savuruyor kollarında oradan oraya
işliyor nakış nakış oya oya
kar yağıyor ve seyrediyorum doya doya

Nilgün ACAR 08. 02. 2005